ಚಂದ್ರಮುಖಿ

ತಿಮಿರ (ಕಥೆ) ಅಷ್ಟು ದೂರಕ್ಕೆ ನೀಲಿ ನೀಲಿಯಾಗಿ ಪ್ರಖರವಾಗಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿರುವುದು ಎಂಥಾ ಬೆಳಕು ಎಂದು ಚಾವಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದ ತಿಮಿರ ಕತ್ತನ್ನು ಒಮೆ ಉದ್ದಕ್ಕೆ ನೀಕಿ ನೋಡೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬ್ಯಾಟರಿ ಬೆಳಕು ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಅಪ್ಪ `ಯಾವುದೊ ಕರಿ ಮುಸುಡಿ ಕಾಡ್‌ಬೆಕ್ಕು ಕೊಟ್ಗಿ ಒಳಗ್‌ ಬಂದು ಕೂತ್ಕಂಡಿತ್‌' ಅಂತ ಹೇಳುವುದಕ್ಕೂ ಸರಿಹೋಯ್ತು. ಎಲ್ಲರೂ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಎಂತದಿದು ಅಂದ್ಕಂಡ್‌ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ರೂ ಬೆಳಕಿನ ಪ್ರಖರಕ್ಕಾಗಲೀ, ಜನರ ಗುಸು ಗುಸುಗಾಗಲೀ ಬೆಕ್ಕಿನ ದೇಹ ಒಂಚೂರೂ ಅಲುಗಾಡಲಿಲ್ಲ. ಬಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಕಂಡ್‌ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಆಕಾಶವೇ ಕಳಚಿ ಬೀಳೋ ಹಾಗೆ ಬರ್ರೋ..... ಅಂತ ಸುರಿಯುತ್ತಿರುವ ಈ ಮಳೆಯ ಜೋರಿಗೆ ಹೆದರಿ ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಓಡಿ ಬಂದಿದ್ದ ಕಾಡ್‌ಬೆಕ್ಕು ಅರ್ಧ ನಿತ್ರಾಣವಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಮನೆಯಂಗಳದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ನಾಯಿ ಕಂಡರೂ `ಹಚಾ... ಹತ್‌...' ಎಂದು ಬೆದರಿಸುವ ಅಪ್ಪ ಶಂಕರಣ್ಣನಿಗೇ ಕರುಣೆ ಬಂದು `ಬದ್ಕಣಲಿ' ಎಂಬಂತೆ ಸುಮನಾದ. ಆದ್ರೆ, ನಮನೆ ಬಡಕಲು ದೇಹದ ನಾಯಿ ದಾಸ ಎಲ್ಲೋಯ್ತು? ಬಿಸಿ ಬೂದಿಯೊಳಗೆ ಮೂತಿ ಸಿಕ್ಸ್‌ಕೊಂಡು ಮಲ್ಕೊಂಡ್‌ ಬಿಟ್ಟಿರಬೇಕು ಮುಂಡೇದು ಎಂದು ಮನೆ ಮಂದಿ ನಾಯಿಯನ್ನು ಶಪಿಸುತ್ತಾ ಮಲಗೋಕೆ ಅಣಿಯಾದರು. ಇಷ್ಟಾದರೂ ತಿಮಿರನಿಗೆ ನಿದ್ದೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹತ್ತಲಿಲ್ಲ. ಕತ್ತಲ ರಾಶಿಯನ್ನೆಲ್ಲ ಆಪಾದಮಸ್ತಕವಾಗಿ ಆಪೋಶನ ತೆಗೆದುಕೊಂಡವರಂತೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಮಳೆ ಈ ರಾತ್ರಿಯ ಅಗಾಧ ನೀರವತೆಯಿಂದಾಗಿ ಇನ...

ಪ್ರೀತಿಯ ಚಂದ್ರಮುಖಿ.... ಬೆಳದಿಂಗಳು ಜೀಕುತ್ತ ಜೀಕುತ್ತ ನಿನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದ ಗೆಜ್ಜೆಯ ಮಣಿಗಳಲ್ಲಿ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿತ್ತು ನೋಡೆ.. . ಹೌದು! ಈಗ ನಿನ್ನ ಕಾಲಿನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸಪ್ಪಳವನ್ನು ಆಲಿಸುವುದು ನನ್ನ ಕೆಲಸವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನಂಬುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಹಾಗೆ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ದಿನಗಳು ಹೆಜ್ಜೆ ಮೇಲೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಾನೇ ಇದೆ- ನಿನ್ನ ಗೆಜ್ಜೆಯ ಸಪ್ಪಳದ ಹಾಗೆ. ಆ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸದ್ದನ್ನೂ ಅತ್ಯಂತ ಆಪ್ತವಾಗಿ, ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂಬ ತುಡಿತ ಯಾವಾಗಿನಿಂದ ಬಂತು? ನಿಜಕ್ಕೂ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ. ಈಗೀಗ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನೂ ಎದೆಗವಚಿಕೊಂಡು ಅವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನನಗೆ ನಾನೇ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಂಜಾಗುತ್ತವೆ. ಇದು ದುಃಖವಲ್ಲ, ನೋವಲ್ಲ. ಕಾಲಿನ ಕಿರುಬೆರಳಿನಿಂದ ಹೊರಟ ಒಂದು ಅತಿ ಸಣ್ಣ ನಡುಕ ಇಡೀ ದೇಹವನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ತೇವವಾಗುವ ರೀತಿಯನ್ನು ಯಾರಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು? ಇಂತಹ ಸಂಭ್ರಮವನ್ನೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಾತ್ರ ಅನುಭವಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಆ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೀನು ಮಾತ್ರ ಓದಲು ಸಾಧ್ಯ! ಯಾಕೆ ಹೇಳ್ತೀನಿ ಗೊತ್ತಾ, ದಿನದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಕಾಳಜಿ ಮಾಡೋ ಜೀವ ಇದೆ ಅಂತ ಅರಿವಿಗೆ ಬರೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಮೋಡಗಳು ಗೂಡಿನ ಮೇಲೆ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿ ಮಳೆ ಸುರಿದು ಹೋಗಿವೆ ನೋಡು. ಸುರಿದ ಮಳೆಯ ಒಂದೊಂದು ಹನಿಗಳನ್ನೂ ಹೀಗೆ ಜತನದಿಂದ ಸೇರ...